Je hoort het overal, iedereen is klaar met de regen en de ‘winter’. Want tja, echte winters hebben we niet meer… schijnt. Mijn generatiegenoten en de generaties na mij hebben uberhaupt nog nooit een ‘echte’ winter ervaren volgens mij. En wat is echt… ik bedoel, 21000 jaar geleden zaten we in het koudste gedeelte van de laatste ijstijd. Een periode waarin de aarde ’s nachts een gemiddelde nachttemperatuur van -30˚C bereikte en het overdag enkele graden onder 0 bleef. Het schijnt trouwens dat een gemiddelde ijstijd zo’n 90.000 jaar duren. En de gemiddelde interglaciale tijden, de tijden tussen de ijstijden in zo’n 10.000 jaar. Interessant toch! Ik ben benieuwd hoe wij als huidige menssoort om zullen gaan met de eerstvolgende ijstijd.
Een paar weken geleden heb ik voor het eerst dit jaar de grasmat gesnoeid. Verticuteren was al gebeurd, kalk en meststof strooien ook al, bepaalde gedeeltes opnieuw ingezaaid. Toen ik zo door de tuin liep aanschouwde ik de knoppen van de fruitbomen die aan het uitlopen zijn, waar andere planten nog in de winterslaap zitten. De eerste rhododendrons beginnen hun knoppen al te openen!
Dat is vaak ook het moment dat we beginnen met het lenteklaar maken van de tuin en we vegen ons stoepje schoon. Helaas, je krijgt niet alles eraf… er lijkt hier en daar een aanslag op te zitten. Dus in de weer met allerlei middelen, chemicaliën, azijn, hogedrukreiniger… en elk jaar lijkt het er weer opnieuw op te komen. Alsof het door de tegel heen trekt of zo. Zo irritant!
Wat ik me dan afvraag… voor wie doen we dat eigenlijk. Ik bedoel, al dat werk om rondom je huis alles glad te maken, op te poetsen, je eigen straatje schoon te vegen zodat het van de buitenkant mooi opgeruimd lijkt. Maar voor wie vegen we nou eigenlijk ons straatje schoon, voor wie maken we alles in orde? Meestal voor de buitenwereld. Want hoe zou de buitenwereld wel niet denken? De naam van de familie dient natuurlijk wel hoog gehouden te worden! De mening van een ander is blijkbaar zo belangrijk dat we de buitenkant mooi laten ogen en de binnenkant maar negeren.
Ooit wel eens nagedacht waarom veel mensen dit doen? Welke overtuigingen hieronder zitten? Geldt dit ook voor jou? Eerlijk?! Want schijnbaar voelen we ons beter wanneer ons straatje voor de buitenwereld schoon lijkt. Dan ziet men niet welke bagger er onder ligt…
Gaan we daar nog iets dieper op in dan ontlopen die mensen hun eigen verantwoordelijkheid. Ze ‘ownen’ onze eigen shit niet maar lopen er voor weg, ze vluchten… bijvoorbeeld in werk, alcohol, suikers en slechte koolhydraten, sigaretten, cocaïne, amfetamine, televisieseries, games, sociale media… noem maar op… Men doet dat zo lang dat ze op een gegeven moment ook niet meer voelen, niet meer kunnen voelen. Het worden nieuwe patronen en ons ego vindt dat heerlijk. Vaak ligt het dan ook aan de buitenwereld, de oordelen en aannames liggen al klaar.
Lange tijd heb ik dat ook gedaan… gezien… herkent… totdat ik het wel herkende… Jaren lang geleefd als een zombie, nooit mijn kleine ik erkent… die kleine jongen die daar continue om aandacht vroeg. Via jeugdpuistjes als kraters, elke dag kroketten en chips kunnen vreten, videospelletjes… zolang het me maar afleidde van die andere realiteit…
Niemand anders dan ikzelf kon daarvoor de verantwoordelijkheid nemen. En begrijp me niet verkeerd, mijn onbewuste heeft dit allemaal met de meest positieve intentie gedaan hoor! Ik mag het zelfs dankbaar zijn…
In het leven zijn er feitelijk geen slachtoffers en geen daders, er zijn enkel gevolgen. Het herkennen van de gevolgen, van de delen die hieraan gekoppeld zitten is een belangrijkste eerste stap. Daarna volgt er erkenning en heling. Hypnose is overigens één van de meest effectieve en snelle manieren die ik tot op heden heb mogen ervaren om al deze stappen te doorlopen. En wat er dan ontstaat?
Ik ben benieuwd… wie zou jij dan zijn?
Dus… voor wie veeg jij je stoepje schoon? Voor jezelf of eigenlijk toch voor een ander?
